Ziemia – zbyt cenna, by ją rabować

Tekst nr 1

W 2008 roku kraje Unii Europejskiej zobowiązały się, że do 2020 roku 10% paliw stosowanych w transporcie będzie pochodziło z odnawialnych źródeł energii. Jednak zamiast skupić się na zrównoważonych rozwiązaniach oraz ograniczyć transport i zu- życie paliw, rządy krajów UE planują osiągnięcie tego celu przez stosowanie biopaliw przemysłowych na ogromną skalę. Szacuje się, że nawet 2/3 biopaliw będzie pocho- dziło z upraw poza granicami UE, w większości z krajów globalnego Południa.

Biopaliwa otrzymuje się obecnie z kukurydzy, pszenicy, trzciny cukrowej oraz olejów roślinnych m.in. rzepakowego i palmowego. Te produkty stanowią podstawę diety w wielu krajach Południa, a rosnący na nie popyt spowodował wzrost cen żywności. Oznacza to, że najbiedniejszych ludzi stać na coraz mniej żywności, a całe społeczności i kraje tracą bezpieczeństwo żywnościowe.

Do tej pory europejskie firmy wydzierżawiły w krajach Południa ponad 5 milionów hektarów ziemi pod uprawę biopaliw przemysłowych (powierzchnię większą niż cała Da- nia). Szacuje się, że by osiągnąć swój cel, Unia Europejska może potrzebować ponad 17 mln hektarów! A przecież tam mieszkają ludzie, którzy uprawiają ziemię, aby wyżywić swoje rodziny. Ubodzy mieszkańcy krajów Południa często są bez odszkodowań przesie- dlani w inne miejsca, niekiedy na obszary leśne, co powoduje wycinanie lasów (defore- stacja). Przyczynia się to do zmian klimatycznych, ponieważ lasy pochłaniają CO2.