Agropaliwa a prawa człowieka w Brazylii

Karta pracy nr 1


Historia agropaliw w Brazylii

W 1975 roku w związku z globalnym kryzysem energetycznym w Brazylii utworzono narodowy program etanolowy znany pod nazwą „Proalcool”. Rolnicy otrzymali rządowe subsydia na uprawę trzciny cukrowej, z której w procesie fermentacji wytwarzano etanol. Stacje benzynowe sprzeda- wały alternatywne paliwo i zaczęto produkować samochody, które napędzane były etanolem, a nie ropą. W połowie lat 80. prawie wszystkie nowe samochody w Brazylii (95%) jako paliwa używały etanolu.

W 1989 roku ceny cukru wzrosły i firmy produkujące samochody przestały przystosowywać je do jazdy na etanolu. Niedługo potem już tylko nieliczne samochody w Brazylii napędzane były agropaliwami.

Jednakże w 2003 roku, na skutek ponownego wzrostu cen ropy i wynalezienia samochodów przy- stosowanych do jazdy na mieszance ropy i etanolu, agropaliwa znów stały się popularne. Obecnie tego typu samochody produkują: Ford, Fiat, Honda, Peugeot/Citroen, General Motors, Renault i To- yota. Volkswagen Brazil, który w 2003 roku wyprodukował pierwszy model takiego samochodu, nie produkuje już żadnych innych typów.

---

Samochody przystosowane do jazdy na mieszance benzyny i etanolu stanowiły 77% samochodów wyprodukowanych w Brazylii w 2010 roku, a etanol stanowi 40% paliw sprzedawanych w Brazylii. Etanol emituje 70% mniej CO2 w porównaniu do normalnego paliwa – to tak, jakby po brazylij- skich drogach jeździło o 800 tys. mniej pojazdów. Jednak koszty społeczne i ekologiczne produkcji tego paliwa są zbyt wysokie. Na plantacjach trzciny często pracują dzieci, a pracownicy nie mają zapewnionych bezpiecznych i godziwych warunków pracy. Czasami mówi się wręcz o przypadkach pracy niewolniczej. Ponadto ogromne plantacje powodują wysiedlanie ludzi z dotychczas zamiesz- kiwanych przez nich ziem. Szacuje się, że popularność i zwiększona uprawa agropaliw przyczyniły się do zwiększenia liczby głodujących ludzi na świecie o ponad 30 mln.

Niedawne badania Uniwersytetu Campinas w Brazylii wykazały, że w ciągu 20 lat Brazylia będzie w stanie wyprodukować wystarczającą ilość etanolu z cukru, by zaspokoić 10% światowej konsumpcji paliw transportowych.