Świat pełen nierówności…

A. Informacje dotyczące równości płci

Edukacja
Wszystkie dzieci mają prawo do edukacji na wysokim poziomie, bez żadnej formy dyskryminacji. Jednak w rzeczywistości, dziewczęta nie mają do niej równego dostępu. Różnice w dostępie do edukacji między chłopcami a dziewczętami zmniejszyły się, ale wciąż w różnych regionach te różnice są widoczne, zwłaszcza w przypadku osób wykluczonych i marginalizowanych. Dokonano ogromnego postępu w zakresie edukacji podstawowej we wszystkich regionach rozwijających się. Jednak dziewczęta wciąż borykają się z trudnościami w nauce, w szczególności w Afryce Północnej oraz Subsaharyjskiej oraz w Zachodniej Azji. Choć w krajach Afryki Subsaharyjskiej więcej dziewcząt uczy się teraz w szkołach, jedynie 93 dziewczęta uczęszczają do szkoły podstawowej na każdych 100 chłopców. Dostęp do edukacji ponadpodstawowej i akademickiej pozostaje bardzo nierówny. Widocznego postępu dokonano w Zachodniej i Południowej Azji, choć dziewczęta wciąż są w trudniejszej pozycji w tych rejonach. Najbardziej widoczne nierówności występują w szkolnictwie wyższym. W południowej Azji jedynie 77 dziewcząt na 100 chłopców uczęszcza do szkół wyższych. Najbardziej ekstremalną sytuację można zaobserwować w Afryce Subsaharyjskiej, gdzie różnica między liczbą studiujących dziewcząt i chłopców spadła z 66 w 2000 roku do 61 dziewcząt w 2011 na każde 100 chłopców.

Miejsca pracy
Udział kobiet w płatnym zatrudnieniu poza sektorem rolnym powoli wzrasta z 35 do 40 % między 1990 a 2010 rokiem, jednak w Zachodniej i Południowej Azji oraz Północnej Afryce wciąż utrzymuje się poniżej 20%.
Kobiety wciąż wchodzą na rynek pracy z gorszą pozycją od mężczyzn, nawet biorąc pod uwagę ich wykształcenie i umiejętności. Często są degradowane do form zatrudnienia nie dających wystarczającego zabezpieczenia finansowego lub pakietu socjalnego, w szczególności a Zachodniej Azji i Północnej Afryce, gdzie możliwości wynagrodzenia dla kobiet są ograniczone.
Na całym świecie kobiety zajmują jedynie 25% stanowisk kierowniczych.


B. Informacje dotyczące równości osób w różnym wieku
Ageizm jest dyskryminowaniem bądź niesprawiedliwym traktowaniem osób ze względu na ich wiek. Może to wpłynąć na pewność siebie danej osoby, na możliwości zatrudnienia, sytuację finansową i jakość życia.

Do ageizmu można zaliczać również sposób przedstawiania osób starszych w mediach, co może mieć szerszy wpływ na formę postrzegania ich przez społeczeństwo.

Starsze osoby mogą doświadczać:
• utraty pracy ze względu na swój wiek;
• odmowy udzielenia bezodsetkowego kredytu, nowej karty kredytowej, ubezpieczenia samochodu czy ubezpieczenia na czas podróży ze względu na swój wiek;
• otrzymywania niższej jakości usług w sklepach, restauracji ze względu na nastawienie obsługi do starszych osób;
• odmowy pomocy finansowej ze względu na ograniczenia wiekowe;
• odmowy wydania skierowania od lekarza do specjalisty, ponieważ pacjent jest „za stary”;
• odmowy członkostwa w klubie lub stowarzyszeniu ze względu na wiek;

Wszystkie wymienione sytuacje są przykładami ageizmu. Prawo chroni przed niektórymi z nich, ale nie wszystkimi.

C. Informacje dotyczące równości osób z niepełnosprawnością
Szacuje się, że na całym świecie żyje miliard osób niepełnosprawnych, a 80% z nich mieszka w krajach rozwijających się.
Prawo międzynarodowe w zakresie praw człowieka mówi, że wszyscy ludzie mają takie same prawa, bez względu na to czy są niepełnosprawni czy też nie. Jednak osoby niepełnosprawne są zazwyczaj najuboższe w społeczeństwie i doświadczają wykluczenia społecznego i dyskryminacji na wielu poziomach. Osoby niepełnosprawne stanowią 15% światowej populacji.

Edukacja
Niepełnosprawne dzieci i młodzież są w najtrudniejszej sytuacji i są najsłabsi w społeczeństwie na całym świecie. Często są wykluczani z uczestnictwa w życiu społecznym i są podatni na zaniedbania i nadużycia ze strony innych osób.
Niepełnosprawne dziewczęta są dyskryminowane w swoich rodzinach i społecznościach. Mogą również zmagać się z podwójną dyskryminacją ze względu na tradycyjne role i obowiązki przypisywane danej płci w społeczeństwie.

Praca
Jak każdy z nas, osoby z niepełnosprawnościami potrzebują pracy, żeby zarobić na życie, pomóc w utrzymaniu rodziny i podnieść swoją samoocenę. Jednak mniej niż 20% osób niepełnosprawnych ma obecnie zatrudnienie.

W społeczeństwie
Edukacja włączająca i włączenie społeczne poprzez prace nie wystarczą do pełnej integracji osób niepełnosprawnych w swoich społecznościach. Dostęp do informacji, wypoczynku, budynków, infrastruktury również mają duże znaczenie.
Osoby niepełnosprawne powinny mieć możliwość wejścia do swoich domów, poruszania się po nich, jak również po przestrzeniach i budynkach użytku publicznego (bibliotekach, lokalach wyborczych, szkołach, boiskach sportowych, przychodni itd.) Otoczenie dostępne dla wszystkich wiąże się również z korzyściami dla osób o ograniczonej mobilności, jak na przykład dzieci czy osób starszych.

D. Informacje dotyczące równości ras i grup etnicznych
Prawo międzynarodowe w zakresie praw człowieka wyraźnie stanowi, że wszystkim ludziom przysługują takie same prawa, bez względu na pochodzenie etniczne i tożsamość rasową. Jednak nierówności etniczne – niekorzystne położenie osób z mniejszości rasowych – utrzymują się na całym świecie.

Słabiej rozwinięte kraje
Na całym świecie istnieje związek między pochodzeniem etnicznym a zawodem, przy czym niektóre zajęcia postrzegane są jako mało prestiżowe, gorzej płatne. Przykładem jest system kastowy w Indiach. Podczas gdy system kastowy wyraźnie zmienił się w ciągu ostatnich dekad przez zakaz z 1950 roku dotyczący ekstremalnej segregacji związanej z niedotykalnością, Dalici wciąż mają większe szanse na dostęp do czystych toalet niż inne grupy i małe prawdopodobieństwo gotowania dla wyższej kasty Hindu. Podczas gdy ubóstwo w Indiach spada, stopa ubóstwa dla pewnych konkretnych grup społecznych jest wyższa, np. Adiwasi (czyli ludność plemienna, z których 45% żyje w ubóstwie na terenach wiejskich a 27% w miastach), Dalici (wcześniejsi niedotykalni, z których 34% mieszka na terenach wiejskich w ubóstwie, a 22% w miastach) oraz muzułmanie (27% na terenach wiejskich, 23% na terenach miejskich). Stopa ubóstwa dla wyższych kast wynosiła w 2011/12 16% na terenach wiejskich i 8% na terenach miejskich.

Lepiej rozwinięte kraje
Problemy gospodarcze i polityczne spowodowane nierównościami wśród grup etnicznych są również widoczne w innych krajach. W większości krajów europejskich nowo przybyli migranci pracują w warunkach wyzysku i zagrożenia, otrzymując przy tym słabo płatne prace, których nie chcą się podejmować rodzimi obywatele danego kraju.
Wiadomo, że w Wielkiej Brytanii występuje 12. procentowa przepaść w zatrudnieniu białych Brytyjczyków a etnicznymi mniejszościami. Przekłada się to na około 500 tys. „brakujących” pracowników na rynku pracy w Wielkiej Brytanii. Dane z Ministerstwa Pracy i Emerytur wykazują, że stopa bezrobocia wśród Afroamerykanów, Pakistańczyków i imigrantów z Bangladeszu wynosi 45%, a w przypadku białych obywateli 19%. Inne kraje europejskie borykają się z podobnymi wyzwaniami, czy to w zakresie niskich płac i dyskryminacji nowych imigrantów, czy też kontynuacji efektów dyskryminowania drugiego lub nawet trzeciego pokolenia mniejszości etnicznych.