Odniesienie do podstawy programowej: 1. Wspieranie dzieci w rozwijaniu czynności intelektualnych, które stosują w poznawaniu i rozumieniu swojego otoczenia.
2. Wspomaganie rozwoju umiejętności komunikacyjnych dzieci.
zwiń
Odniesienie do podstawy programowej:1. Wspieranie dzieci w rozwijaniu czynności intelektualnych, które stosują w poznawaniu i rozumieniu swojego otoczenia.
2. Wspomaganie rozwoju umiejętności komunikacyjnych dzieci. więcej
Poruszane zagadnienia:
- współzależności
- różnorodność,
- szersze i węższe wspólnoty.
Cele:
- budowanie poczucia związku ze światem i innymi ludźmi,
- docenianie różnorodności,
- ćwiczenie aktywnego słuchania,
- tworzenie wspólnoty dociekającej.
Potrzebne materiały:
Kolorowy sznurek, kartka z rysunkiem uśmiechniętej buzi, kartka z rysunkiem niezadowolonej buzi.
Na początek
1.Usiądźcie w kole. Poproś dzieci, żeby kolejno powiedziały, co lubią najbardziej na świecie. Podczas gdy dzieci wykonują zadanie, proś co trzecią osobę, żeby powtórzyła, co powiedziały dwie poprzednie. Gdy skończycie pierwszą rundę, trzymając w ręku motek sznurka, powiedz, co lubisz, i zapytaj, czy ktoś inny też to lubi. Podaj motek dziecku, które odpowiedziało twierdząco, cały czas trzymając końcówkę sznurka w ręku. Powtórzcie czynności: dziecko trzymające motek mówi o czymś, co lubi, a następnie pyta, czy ktoś inny też to lubi. Kiedy ktoś się zgłosi, dziecko trzymające motek rozwija sznurek i podaje motek nowej osobie, trzymając w dłoni swój kawałek sznurka. Stopniowo powstaje sieć łącząca wszystkie osoby w grupie. Jeżeli tworzenie sieci napotyka przeszkodę – po czyjejś wypowiedzi nikt się nie zgłasza – osoba ta wymienia kolejną rzecz lub rzeczy, aż znajdzie się ktoś, kto podziela jej upodobanie.
Zastanówmy się wspólnie i porozmawiajmy
Zapytaj dzieci, czy mają jakieś pytania. Wykorzystując zwroty i pytania wspierające dociekanie, zachęcaj dzieci do zgłębienia wybranego przez nie pytania lub pytań. Jeżeli dzieci ich nie zadały, możesz spróbować nawiązać rozmowę za pomocą pytań bezpośrednio nawiązujących do ćwiczenia i w zależności od jej przebiegu wprowadzić kolejne.
- Ile osób lubiło te same rzeczy?
- Czy wszyscy mogą lubić to samo?
- Czy może być coś, co lubiłby tylko jeden człowiek na świecie?
- Co nas łączy – czy tylko to, że lubimy te same rzeczy?
- Co może łączyć ludzi w naszym mieście (naszej wsi)?
- Co może łączyć wszystkich ludzi w naszym kraju? A wszystkich ludzi na całym świecie?
Zakończenie
Rozciągnij sznurek na ziemi, z jednego końca połóż tabliczkę lub kartkę z uśmiechniętą buzią, po drugiej – ze skrzywioną buzią. Poproś dzieci, żeby ustawiły się na linii stworzonej przez sznurek odpowiednio do ich nastroju po zajęciach. Spytaj, kto miałby ochotę wyjaśnić, dlaczego stanął w tym a nie innym miejscu.
Pomysły na kontynuację
Poproś dzieci, żeby narysowały to, co lubią najbardziej na świecie, następnie pomieszajcie rysunki. Zadaniem dzieci jest odnalezienie autora lub autorki rysunku. Ćwiczenie może być inspiracją do rozmowy o lubieniu i nielubieniu na podstawie pytań zadanych przez dzieci.