Odniesienie do podstawy programowej: Jak dla właściwego scenariusza zwiń
Odniesienie do podstawy programowej:Jak dla właściwego więcej
Ćwiczenie nr 2 „Biografie tadżyckich dziewcząt”
(Karta pracy dla nauczyciela)
Polecenia 1 i 2 są wypełniane indywidualnie w karcie pracy ucznia, a następnie podsumowane wspólnie na forum klasy.
Ważne: czytaniu i analizie historii dziewcząt z pytania nr 1 powinien towarzyszyć pokaz zdjęć dziewcząt (Materiał 4 do pakietu).
Materiałem pomocniczym dla nauczyciela, dzięki któremu będzie mógł zarysować uczniom kontekst funkcjonowania Tadżyczek w klubach kobiet, jest „Opis Klubu Kobiet Nawbahor”.
Pytania z polecenia nr 3 są zadawane przez nauczyciela, na ich podstawie odbywa się dyskusja – uczniowie podają swoje odpowiedzi na forum klasy.
Do wykonania polecenia nr 4 uczniowie dobierają się w grupy 3-4-osobowe, a wyniki ich pracy omawiane są wspólnie na forum.
Polecenie dla ucznia:
1. Zapoznaj się z historiami trzech dziewcząt, które niedawno zakończyły kursy kroju i szycia w Klubie Kobiet „Nawbahor” ze wsi Gulszan. Popatrz również na ich zdjęcia (Materiał 4).
Iroda Nijozmotowa jest Uzbeczką, ale zna również język tadżycki. Ma 18 lat, uczy się w ostatniej, jedenastej klasie. Po zakończeniu szkoły chciałaby studiować historię w Chodżencie i w przyszłości zostać nauczycielką. Przed kursem w ogóle nie potrafiła szyć, chociaż w domu ma taka samą, jak na kursie, maszynę do szycia. W trzy miesiące nauczyła się obsługi maszyny i poznała zasady szycia ubrań na tyle, że szyje teraz dla siebie i rodziny. Wcześniej ubrania zamawiała u krawcowej. Za uszycie ubrania, w zależności od fasonu, trzeba było zapłacić 10-15 somoni (ok. 3 dolary). Sukienkę, którą ma na sobie, wykonuje na maszynie około czterech godzin.
Madina Bojmatowa po zakończeniu kursu zaczęła szyć na zamówienie. W domu ma maszynę elektryczną FAMILY, którą przywiózł jej z Rosji, pracujący tam ojciec. W związku z okresowymi przerwami w dostawie prądu Madina nie może szyć na bieżąco. Najbardziej lubi szyć sukienki tradycyjne oraz w stylu europejskim, które są teraz bardzo modne. Styl europejski oznacza sukienkę uszytą z sześciu klinów, wciętą w talii, z dekoltem w „serek”, z rękawami różnej długości, długość – dla młodszych za kolano, dla starszych pań do pół łydki. Kolory to głównie czarny, szary i popielaty. Czy pod te sukienki również nosi się pasujące do nich spodnie? „Tak – odpowiada Madina – dziewczyny noszą wąskie, a panie raczej szersze.” Właśnie skończyła naukę szkolną na dziewiątej klasie.
Sewara Pordajewa najbardziej lubi ubierać się w ubrania w stylu europejskim. Zakończyła już naukę, na poziomie dziewiątej klasy, i teraz chce się poważnie zaangażować w szycie ubrań na zamówienie. Jest chodzącą reklamą własnej działalności – koleżanki chcą podobnych ubrań, jak te które sama nosi. W jeden miesiąc może zarobić ok. 200 somoni (40 dolarów). Większość zarobionych pieniędzy oddaje rodzicom. W domu ma maszynę Czajkę, ręczną – i na niej najwięcej szyje. Dzięki temu, że maszyna nie wymaga podłączenia do prądu, może pracować na niej cały czas.
Materiał pomocniczy dla nauczyciela: Opis Klubu Kobiet Nawbahor
Nazwę, powstałego w 2001 roku Klubu Kobiet „Nawbahor” można przetłumaczyć jako „Nowa wiosna”. Część pierwszych członkiń-założycielek Klubu to kobiety nadal aktywnie uczestniczące w działaniach organizacji, starsze panie na swoje miejsce zaprosiły córki lub synowe. Głównym powodem założenia Klubu Kobiet były trudne warunki życia kobiet w Tadżykistanie. Po rozpadzie ZSRR zamknięto wiele fabryk, ludzie stracili dotychczasowe źródła utrzymania. Wielu mężczyzn wyjechało za pracą do Rosji, zostawiając kobiety z dziećmi w gospodarstwach domowych. Na przełomie 2005 i 2006 roku pojawiły się pierwsze możliwości uczestnictwa z kursach kroju i szycia. Uczestniczyły w nich przede wszystkim córki członkiń Klubu.
W międzyczasie niektóre członkinie rozpoczęły swoją działalność. Jedna z kobiet, posiadająca prawie 8 hektarów ziemi, zajęła się uprawą i suszeniem moreli. W chwili obecnej ma już odbiorców w Rosji, gdzie morele kosztują dwa razy więcej niż w Tadżykistanie. W sezonie, przy zbiorze owoców, pracuje u niej ok. 25-30 ludzi, w tym również inne członkinie Klubu. Sezon trwa ok. 3-4 miesięcy – maj, czerwiec, lipiec, czasem też sierpień. Rozwinięcie tego przedsięwzięcia możliwe było dzięki pożyczkom z funduszu Klubu. Za dostępne w ramach pożyczek z funduszu środki panie kupowały m.in.: barany, które
po kilkumiesięcznym „podkarmianiu” odsprzedawały z zyskiem. Kredyt wraz z niewielkimi procentami udawało się szybko spłacić, a pozostałe środki należały do kredytobiorcy. Wiele kobiet korzysta z tego typu możliwości.
W ramach realizacji projektu „Siła kobiet w Klubach Kobiet” opracowano biznes plan, w którym zaplanowano zakupienie za środki z grantu maszyny do haftu komputerowego wraz z akcesoriami (pamięć zewnętrzna, katalog) oraz maszyny do ozdobnego wykrajania materiału.
Ta ostatnia maszyna służy przede wszystkim do wytwarzania obrusów, które są m.in. częstym podarkiem dla gości – według lokalnej tradycji obdarowuje się nimi ludzi podczas wesel oraz pogrzebów. Wcześniej kobiety musiały zamawiać i płacić innym za wykonane obrusy. Teraz robią je dla siebie, na zamówienie, sprzedają także obrusy na bazarze. Do obsługi maszyny została przyuczona na kursie w Chodżencie jedna z członkiń Klubu. Ze środków z funduszu Klub pokrył jej koszty podróży i wyżywienia.
Co ważne każda członkini Klubu może zawsze pójść tam gdzie obecnie znajduje się maszyna i, jeśli tylko potrafi, skorzystać z niej. Jedna z założycielek Klubu Matliuba Dżurajewa powiedziała: „W Klubie każdy pracuje na siebie oraz dla wszystkich w równym stopniu. Niezwykle ważne jest wsparcie w trudnych momentach. Dopiero możliwość rozkręcenia biznesu dała szansę na poprawę jakości życia kobiet na wsi.”
Polecenie dla ucznia:
2. Po przeczytaniu biografii dziewcząt, samodzielnie odpowiedz na poniższe pytania:
• Przypomnij sobie ile lat ma Iroda i w której jest klasie. Policz ile lat ma Sewara.
Wiek Irody:
Klasa, do której chodzi Iroda:
Wiek Sewary:
• Policz ile będziesz miał/miała lat, kiedy skończysz swoją edukację.
Twój wiek, gdy skończysz edukację:
Polecenie dla uczniów:
3. Przypomnijcie sobie podstawowe informacje o Polsce oraz informacje zawarte w prezentacji zdjęć o Tadżykistanie.
Przykładowe zagadnienia do poruszenia podczas lekcji:
• Wymieńcie min. 3 kraje, z którymi graniczy Polska.
• Wymieńcie min. 3 kraje, z którymi graniczy Tadżykistan.
• Z którego z tych krajów najczęściej pochodzą tkaniny, z których Iroda, Madina i Sewara szyją stroję?
• Z jakiego kraju Tata Madiny przywiózł maszynę do szycia?
• Dlaczego Tata Madiny zdecydował się na pracę poza swoją ojczyzną?
• Czy Polacy pracują poza krajem? Jeśli tak, wymieńcie kraje, gdzie znajdują zatrudnienie.
• Przyjrzyjcie się zdjęciom dziewcząt (Materiał nr 4). Opiszcie tradycyjny damski strój w Tadżykistanie.
• Rozejrzyjcie się po klasie. Jak są ubrani wasi koledzy i koleżanki? Jak ubierają się uczniowie w Tadżykistanie?
Polecenie dla uczniów: 4. Dobierzcie w grupy (trzy - cztery osoby) i porozmawiajcie na poniższe tematy:
• Jakie plany na przyszłość mają wymienione w tekście dziewczęta?
• Porównajcie je ze swoimi planami i planami innych koleżanek z klasy.
Karta pracy dla uczniów – materiał do wydrukowania, powielenia i rozdania wszystkim uczniom.
Ćwiczenie nr 2 „Biografie tadżyckich dziewcząt”
(Karta pracy dla uczniów)
1. Zapoznaj się z historiami trzech dziewcząt, które niedawno zakończyły kursy kroju i szycia w Klubie Kobiet „Nawbahor” ze wsi Gulszan. Popatrz również na ich zdjęcia (Materiał 4).
Iroda Nijozmotowa jest Uzbeczką, ale zna również język tadżycki. Ma 18 lat, uczy się w ostatniej, jedenastej klasie. Po zakończeniu szkoły chciałaby studiować historię w Chodżencie i w przyszłości zostać nauczycielką. Przed kursem w ogóle nie potrafiła szyć, chociaż w domu ma taka samą, jak na kursie, maszynę do szycia. W trzy miesiące nauczyła się obsługi maszyny i poznała zasady szycia ubrań na tyle, że szyje teraz dla siebie i rodziny. Wcześniej ubrania zamawiała u krawcowej. Za uszycie ubrania, w zależności od fasonu, trzeba było zapłacić 10-15 somoni (ok. 3 dolary). Sukienkę, którą ma na sobie, wykonuje na maszynie około czterech godzin.
Madina Bojmatowa po zakończeniu kursu zaczęła szyć na zamówienie. W domu ma maszynę elektryczną FAMILY, którą przywiózł jej z Rosji, pracujący tam ojciec. W związku z okresowymi przerwami w dostawie prądu Madina nie może szyć na bieżąco. Najbardziej lubi szyć sukienki tradycyjne oraz w stylu europejskim, które są teraz bardzo modne. Styl europejski oznacza sukienkę uszytą z sześciu klinów, wciętą w talii, z dekoltem w „serek”, z rękawami różnej długości, długość – dla młodszych za kolano, dla starszych pań do pół łydki. Kolory to głównie czarny, szary i popielaty. Czy pod te sukienki również nosi się pasujące do nich spodnie? „Tak – odpowiada Madina – dziewczyny noszą wąskie, a panie raczej szersze.” Właśnie skończyła naukę szkolną na dziewiątej klasie.
Sewara Pordajewa najbardziej lubi ubierać się w ubrania w stylu europejskim. Zakończyła już naukę, na poziomie dziewiątej klasy, i teraz chce się poważnie zaangażować w szycie ubrań na zamówienie. Jest chodzącą reklamą własnej działalności – koleżanki chcą podobnych ubrań, jak te które sama nosi. W jeden miesiąc może zarobić ok. 200 somoni (40 dolarów). Większość zarobionych pieniędzy oddaje rodzicom. W domu ma maszynę Czajkę, ręczną – i na niej najwięcej szyje. Dzięki temu, że maszyna nie wymaga podłączenia do prądu, może pracować na niej cały czas.
2. Po przeczytaniu biografii dziewcząt, samodzielnie odpowiedz na poniższe pytania:
• Przypomnij sobie ile lat ma Iroda i w której jest klasie. Policz ile lat ma Sewara.
Wiek Irody:
Klasa, do której chodzi Iroda:
Wiek Sewary:
• Policz ile będziesz miał/miała lat, kiedy skończysz swoją edukację.
Twój wiek, gdy skończysz edukację:
4. Dobierzcie w grupy (trzy - cztery osoby) i porozmawiajcie na poniższe tematy:
• Jakie plany na przyszłość mają wymienione w tekście dziewczęta?
• Porównajcie je ze swoimi planami i planami innych koleżanek z klasy.