Planowana liczba odbiorców: 25 osób (jedna grupa przedszkolna), dzieci w wieku 6 lat.
Czas trwania: 50 min.
Cele ogólne:
– Kształtowanie świadomości wielokulturowości.
– Rozbudzanie zainteresowania życiem rówieśników mieszkających w Meksyku.
– Kształtowanie postawy szacunku w stosunku do ludzi innych narodowości.
– Rozbudzenie aktywności ekologicznej dzieci.
Metody:
– podające,
– ekspresyjne,
– ćwiczeniowe.
Potrzebne materiały: listy od Antonia
1, globus, sznurek, mapy, pudełko, zrobiona wcześniej piniata, kij, piosenka „Dale dale dale, no pierdas el tino”, pojemniki na odpady.
Przebieg zajęć:
1. List od Antonia
Czas trwania: 10 min.
Cele edukacyjne: Wprowadzenie do tematu. Poszerzanie świadomości na temat miejsca, w którym żyją dzieci.
Do przedszkola przychodzi listonosz i przynosi przedszkolakom paczkę oraz list. Nauczyciel/-ka odczytuje dzieciom list od Antonia
2 i zadaje pytania:
– Jak nazywa się miasto, w którym mieszkamy?
– Co to jest ocean? Kto wie, jakim kolorem zaznaczony jest na globusie?
– Kto lubi czekoladę?
Pokazuje, jak wyglądają ziarna kakaowca, z których produkuje się kakao służące do wyrobu czekolady. Częstuje dzieci tym smakołykiem i kontynuuje zadawanie dzieciom pytań:
– W jakich domach mieszkacie?
– Jak lubicie się bawić?
– Co jadacie na śniadanie?
– Kim chcielibyście zostać w przyszłości?
Następnie uczy dzieci przywitania w języku hiszpańskim (to język urzędowy w Meksyku): hola (czyt. ola) – cześć.
Potem omawia elementy stroju misia: sombrero, ponczo. Zaznacza, że nosi się je tylko z okazji świąt, w niektórych regionach Meksyku.
Zaprasza dzieci do wymyślenia imienia dla misia.
Potrzebne materiały: list, miś w stroju meksykańskim, ziarna kakaowca, czekolada, globus.
2. Gdzie leży Meksyk
Czas trwania: 5 min.
Cele edukacyjne: Praca z globusem. Uświadomienie dzieciom odległości między różnymi państwami na Ziemi.
Praca z globusem:
– znalezienie Meksyku i miejsca zamieszkania Antonio (Pinotepa Nacional znajduje się ok. 300 km na wschód od Acapulco, na wybrzeżu Oceanu Spokojnego),
– odnalezienie Polski.
Można też pokazać dzieciom inny kraj, np. Niemcy i ich stolicę, dla lepszego zobrazowania odległości między Polską i Meksykiem, a Polską i Niemcami (blisko – daleko).
Nauczyciel/-ka za pomocą sznurka odmierza odległość między Meksykiem a Polską oraz między Polską i Niemcami. Układa na dywanie naszkicowane kontury mapy Meksyku i Polski (opcjonalnie również Niemiec); układa sznurek między mapami.
Materiały: globus, sznurek, mapy.
3. Un barco chiquito – Mała łódeczka
Czas trwania: 5 min.
Cele edukacyjne: Integracja grupy. Rozwijanie inwencji twórczej oraz umiejętności rytmicznego poruszania się.
Osoba prowadząca zaprasza dzieci do tańca przy meksykańskiej muzyce. Pyta, czy lubią się bawić i tańczyć tak jak rodzina Antonia.
Dzieci tańczą i bawią się swobodnie.
Materiały: nagranie piosenki „Un barco chiquito”, Maruca Hernández
3.
4. Ponczo i sombrero
Czas trwania: 15 min.
Cele edukacyjne: Rozwój manualny. Umiejętność pracy w grupie.
Nauczyciel/-ka dzieli dzieci na dwie grupy (dzieci odliczają w języku hiszpańskim do dwóch: uno, dos).
Pierwsza grupa przyozdabia meksykańskie sombrero, a druga grupa – meksykańskie ponczo. Po wykonaniu zadania dwoje dzieci ubiera się w te stroje i demonstruje całej grupie.
Materiały: przygotowane wcześniej sombrero i ponczo z papieru, klej, kredki, flamastry, gotowe elementy dekoracyjne itp.
Wskazówki: Ani ponczo, ani sombrero nie są codziennym strojem we wszystkich regionach Meksyku. Ponczo to okrycie powszechnie używane w Ameryce Południowej. W niektórych regionach Meksyku używa się natomiast przypominające ponczo tzw. sarape lub jorongo (czyt. horongo). Sombrero stało się symbolem Meksyku – warto jednak pamiętać, że choć różne rodzaje kapeluszy są na co dzień używane przez Meksykanów, to ozdobne sombrero noszone jest wyłącznie na specjalne okazje w niektórych regionach, np. w stanie Jalisco (czyt. halisco) podczas tradycyjnego tańca tzw. jarabe tapatío (czyt. harabe tapatijo).
5. Piñata (czyt. piniata)
Czas trwania: 15 min.
Cele edukacyjne: Integracja grupy. Rozbudzenie świadomości ekologicznej. Poznanie zwyczaju meksykańskiego. Pobudzanie wrażliwości muzycznej.
Nauczyciel/-ka odkrywa jeszcze jedną niespodziankę, którą przysłał Antonio – w pudełku jest drugi list
4 i piniata.
Nauczyciel/-ka czyta krótką informację, czym jest piniata oraz prośbę Antonia, by dzieci dobrze się bawiły, a po zabawie zadbały o środowisko i posegregowały śmieci.
Omawia pojemniki do segregowania odpadów.
Potem dzieci rozbijają piniatę i śpiewają piosenkę „Dale dale dale, no pierdas el tino”, którą w Meksyku śpiewa się w czasie tej zabawy.
Dale, dale, dale, no pierdas el tino,
Por que si lo pierdes, pierdes el camino.
Źródło: www.mamalisa.com
Dzieci segregują śmieci, które oprócz cukierków wyleciały z rozbitej piniaty do wskazanych pojemników i zastanawiają się, czy można jakoś wykorzystać część śmieci.
Na zakończenie zajęć dzieci częstują się słodyczami, które wypadły z piniaty.
Materiały: pudełko i list od Antonia, zrobiona wcześniej piniata, kij, piosenka „Dale dale dale, no pierdas el tino”, pojemniki na odpady.
Wskazówki: w Internecie znaleźć można instrukcje robienia piniaty
5.